Mín þrettándagleði þetta árið fólst aðallega í því að liggja í leti í allan dag og lesa uppáhalds Fabio-bókina mína frá upphafi til enda. Nú spyr kannski einhver hvað Fabio-bók sé og ég skal með ánægju svara því. Fabio-bækur eru ástarsögur um óvenju fagurt og fullkomið fólk sem verður yfir sig ástfangið og lifir happily ever after. Bækurnar gerast oftast í Englandi í kringum 1850 eða svo. Ég kalla þessar bækur Fabio-bækur því yfirleitt er mynd af hinu lukkulega pari framan á bókinni og er það yfirleitt Fabio sem situr fyrir á þessum myndum.
Um kvöldið tók ég mér samt hlé frá lestri sorpbókmennta og fór ásamt Jóa mínum, mömmu og Hauki í Hófgerðið þar sem ættingjar mínir komu saman til að halda upp á þrettándann og til að kveðja Ingunni frænku sem fer svo heim til Bandaríkjanna á morgun. Eins og alltaf var líf og fjör því það er sjaldnast nein lognmolla í kringum ættingja mína.
Ég held ég geti því með sanni sagt að dagurinn hafi heppnast allvel og verið ánægjulegur í alla staði.