Héðan í frá ætlar Jói að fara til dyra þegar dyrabjallan hringir. Það er nefnilega svo dýrt að senda mig.

Um daginn kom dyrasölumaður með alls kyns engla, styttur og kertastjaka. Ég keypti rosa flottan veggkertastjaka úr keramik til að hengja á vegg inni í svefnherbergi.

Í dag kom svo hollensk (eða var hún kannski pólsk?) stúlka að selja teikningar til að styrkja námsdvöl sína hér á Fróni. Hjartað bráðnaði auðvitað og ég fann til mikillar löngunar til að styrkja þessa fátæku námsmær, fyrir utan það hvað myndirnar hennar voru ótrúlega magnaðar! Hún tók því miður ekki kort eins og kertastjakamaðurinn svo að ég brunaði bara niður í hraðbanka og aftur heim. Myndin verður römmuð inn og fer á sama svefnherbergisvegg og kertastjakinn.

Já, ég held að það sé betra að Jói fari til dyra næst... ;)

Samt finnst mér eitthvað svo skemmtilegt og nostalgíulegt við svona dyrasölufólk - gaman að vita að þetta skuli ekki vera alveg útdauð stétt. :)