Gerði aðra tilraun til að fara að sofa kl. 3 síðustu nótt. Það gekk betur. Ég bjó til fjall undir koddanum mínum (tvö flísteppi, eitt stórt rúmteppi , tveir aukakoddar og lak) svo að ég svaf næstum því sitjandi. Var líka dugleg að kyngja hóstanum í stað þess að ræskja mig eða hósta og það erfiðasta af öllu, passa að þegja! ;)

Í dag hefur svo gengið á með hóstaköstum - lætin voru þvílík að það hefði ekki komið mér á óvart ef einhver af nágrönnunum hefði skyndilega brotið upp hurðina að íbúðinni til að koma og bjarga mér frá köfnun.

Það tekur á taugarnar að hengslast lasinn heima í marga daga og hafa ekki orku í annað en að lúlla (þegar maður þá getur fyrir hósta), horfa á teiknimyndir í sjónvarpinu og dútla í tölvunni. Frekar einhæft og ég er við það að springa úr leiðindum. Ágætt að það skuli vera brúðkaup framundan, heilinn hefur þá eitthvað fyrir stafni meðan hann dundar sér við að plana og úthugsa hin og þessi smáatriði.

Fékk "batnaðarkveðju" frá nemanda mínum í gestabókina í dag. Það er alltaf góð tilfinning að vita að manns er saknað :)