Vorið er komið og grundirnar gróa,
gilin og lækirnir fossa af brún.
Syngur í runni og senn kemur lóa
svanur á tjarnir og þröstur í tún.
Nú tekur hýrna um hólma og sker
hreiðar sig blikinn og æðurin fer.
Hæðirnar brosa og hlíðarnar dala
hóar þar smalinn og rekur á ból.
Lömbin sér una um blómgaða bala
börnin sér leika að skeljum á hól.


                    Höfundur: Jón Thoroddsen