egar ég var lítil var ég voða feimin oft
og væri einhver ókunnugur skaust ég upp á loft.
En ef að ég var úti, þegar gest að garði bar,
ég geystist upp á hlöðuburst og settist niður þar.

Viðlag:
Komdu niður, kvað hún amma.
Komdu niður, sögðu pabbi og mamma.
Komdu niður, komdu niður,
komdu niður, sungu öll í kór.

Svo stækkaði ég meira og þá varð ég voða kát,
og veslings pabba og mömmu oft ég setti hreint í mát.
Ég klifraði og hentist yfir hvað sem fyrir var,
ég hoppaði upp á skólaþak og settist niður þar.

Viðlag

En seinna verð ég stærri og það verður gaman þá,
og víst er það að margt þið fáið þá til mín að sjá.
Þá ætla ég nú upp í tunglið strax að fá mér far,
og finna karlinn skrýtna sem að á víst heima þar.

Viðlag


                    Höfundur: Jón Sigurðsson