Ekki ætti að gangi að neinu vísu í henni veröld. Svo mikið er víst. Samt er það svo að þessi staðreynd gleymist stundum og manni hættir til að taka hlutina sem gefna. Þangað til þeim er kastað aftur framan í mann líkt og blautri tusku.

Eins og gerðist í dag.

Í dag hlaut ég nefnilega frábæra fræðslu um mikilvægi þess að vera sífellt á varðbergi og taka ekkert sem gefið. Einingin sem ég fékk fyrir ljóðanámskeiðið á vormisseri 2002 og ætlaði mér að nota upp í 90 eininga heildareiningafjöldann til að geta útskrifast er ekki lengur gild og telst nú sem aukaeining svo ég þarf líklega að bæta við mig námskeiði til að ná að útskrifast í vor. Mikið virðist hafa verið lagt í þessa blekkingu enda hefur þessu verið haldið leyndu fyrir okkur í rúmlega hálft ár. Skemmtilegt ekki satt? Það er augljóst að það er hættulegt að treysta um of á það sem manni er sagt, slíkt traust er aðeins til trafala og getur greinilega orðið manni að falli.