Það er ekki gaman að kenna veikur. Komst að því í gær. Samúð 6 ára barna vegna hálsbólgu ráma kennarans er skammverm enda eru þau svo fljót að gleyma sér...

Ekki var ég skárri þegar ég vaknaði í morgun, komin með hita og hálsinn enn verri en áður. Svo ég ákvað að vera heima. Reyndi að sofa lengi en gallinn er bara sá, að þó svefninn sé voða fínn fyrir veika aumingja, þá er ekki gott fyrir hálsbólguveikan háls að eigandi hans liggi of lengi á bakinu. Þannig að ég hef reynt að hvíla mig frekar sitjandi í stól.

Ég kíkti inn á heimasíðu Unnar áður en Jói fór í skólann í hádeginu. Í dag er hún að segja frá því hvað það var notalegt að liggja niðri við sólfar og drekka kók í gleri með lakkrísröri. Nostalgíutilfinningin helltist yfir mig við að lesa þetta, öll gömlu barnaafmælin mín rifjuðust upp fyrir mér og ég einfaldlega varð að fá kók í gleri með lakkrísröri! Jói setti það samviskusamlega á innkaupalistann og færði mér herlegheitin þegar hann kom heim úr skólanum. Svo að nú sit ég hérna, veika konan, og drekk kók í gleri með lakkrísröri. Já, það er auðvelt að falla fyrir svona freistingum. Það eina sem vantaði á flöskuna var pappírsfígúra frá Disney. Man ekki einhver eftir þeim...? Maður krækti þeim utan um stútinn og hendurnar á þeim stóðu út í loftið.