Það var áhugavert að fletta í gegnum nýjasta VR-blaðið og lesa launakönnunina. Þar komst ég að því að grunnlaunin mín sem kennara, svipuð og meðallaun þess sem vinnur við afgreiðslu á kassa, þ.e.a.s. í kringum 150 þúsund. Ég vil ekki gera lítið úr störfum þeirra sem vinna við að afgreiða á kassa, þetta er örugglega erfitt starf, bæði líkamlega og andlega, þeir standa upp á endann mestallan tímann, vinnan líklega oft mjög einhæf og kúnnarnir margir hverjir þrælerfiðir.

Af hverju er ég þá að kvarta? Af hverju sætti ég mig ekki bara við að vera á sömu launum og afgreiðslumaður á kassa?

Jú, það eru ástæður fyrir því.

Í fyrsta lagi hef ég lokið þriggja ára háskólanámi til að stunda mitt starf. Í þrjú ár las ég þykkar fræðibækur, sat fyrirlestra, vann verkefni og þreytti próf og bý nú yfir B.Ed.gráðu. Ég tel það ástæðu til að krefjast hærri launa.

Í öðru lagi ber ég meiri ábyrgð. Ég hef í minni umsjá tæplega tuttugu einstaklinga sem ég ber ábyrgð á að mennta. Ég ber ábyrgð á að allir læri að lesa og skrifa, kynnist bókmenntum, auki málskilning sinn og þekkingu á íslenskri tungu og geti tjáð sig í tali og ritun. Ég ber ábyrgð á að þeir kynnist leyndardómum stærðfræðinnar, geti leyst þrautir með því að beita rökhugsun og helstu reikniaðgerðum og nái að nýta stærðfræði í daglegu lífi. Ég ber ábyrgð á að þeir kynnist og læri inn á fræðigreinar eins og jarðfræði, eðlisfræði og líffræði til að skilja heiminn allt í kringum sig. Ég ber ábyrgð á því að þeir kynnist ólíkum trúarbrögðum og læri að sýna tillitssemi og skilning gagnvart trúarbrögðum annarra. Ég ber ábyrgð á því að þeir þroski eigin sjálfsmynd og læri að bera virðingu fyrir sjálfum sér og öðrum. Ég ber ábyrgð á því að þeir fái tækifæri til að öðlast víðsýni gagnvart fjölbreyttu mannlífi og menningu og læri að virða það sem þeirra eigið land og annarra hefur að bjóða. Ég ber ásamt foreldrum þeirra og forráðamönnum ábyrgð á að koma þeim til manns.

Ef það er metið til jafns við það sem felst í því að afgreiða vörur á kassa í stórmarkaði þá hlýtur einhvers staðar eitthvað að hafa farið úrskeiðis í okkar þjóðfélagi. Með fullri virðingu fyrir verslunarfólki.