Tilfinningarnar eru búnar að sveiflast öfganna á milli í dag.

Þær byrjuðu sem undrun (frétti á náttfötunum í morgun að verkfalli hefði verið frestað og mín væri vænst til vinnu).

Þær urðu að gleði (hlakkaði til að koma aftur, hitta starfsfólkið sem ég hef ekki séð í 6 vikur, byrja að undirbúa kennslu á ný og taka svo á móti nemendum á mánudaginn).

Þær breyttust samt fljótt í ótta (hvernig er eiginlega miðlunartillagan? er hún þannig að hægt sé að samþykkja hana?).

Þær enduðu í reiði og sorg (sorglega hlægileg miðlunartillaga sem er fyrir neðan allar hellur, til þess gerð að halda kennurum áfram niðri á smánarlaunum).

Veit eiginlega ekki hvort ég á að hlæja eða gráta...


Uppfært: Góð grein hjá Daníel Frey - lýsir skoðun flestra, ef ekki allra, kennara í dag!