Mamma er svo dugleg að rifja upp gamlar minningar. Þær sem eru innan við 27 ára gamlar eru oft einnig mínar eigin og aðrar tengjast mínum minningum þar sem ég heyrði sumar sögurnar þegar ég var yngri og man enn.

Ég er nú ekki með neina almennilega sögu tilbúna til að segja ykkur núna, en mig langaði samt að segja ykkur frá honum Snæfinni, snjókallabangsanum sem ég átti. Hann var alveg ofsalega einfaldur en samt svo sætur. Hann var saumaður úr tusku, fylltur með bómull, en andlitið, hatturinn og fötin voru máluð á hann. Hann hefur líklega verið um 40 cm eða svo.

Eftir hver jól fór hann með jóladótinu upp á háaloft og um hver jól kom hann aftur niður. Og ég var alltaf jafnánægð að sjá hann. Ein jólin þá kom hann hins vegar ekki niður af háaloftinu og ég vissi aldrei hvað varð af honum. Kannski hef ég gleymt honum einhvers staðar (þó ég muni nú ekkert eftir því að hafa farið með hann á flakk, kannski var hann orðinn ógeðslegur og einhver hefur gefið honum hvíldina miklu eða kannski dreif hann sig bara í heimsreisu. Hver veit?

Mér varð alla vega skyndilega hugsað til hans í dag og ég rissaði upp smá mynd af honum. Hann var nú samt ekki svona fallega blár en þar sem ég man ekki hvernig fötin hans voru á litinn þá segjum við bara að hann sé í sparifötunum á þessari mynd. Hann var alla vega í einhverjum svona "jakka".

Ég hélt að desember væri farinn að vera rólegri hjá mér eftir að maður kláraði framhaldsnám og byrjaði aftur í grunnskóla. Og hann var svo sem rólegri hjá mér í fyrra og árið þar áður. Nú er hins vegar einhvern veginn svakalega mikið að gera.

Afmælishátíð Hlíðaskóla er nýafstaðin og sem meðlimur í skipulagningsteymi fyrir afmælisárið var þó nokkuð um fundarsetur áður. Hvað jólaföndrið inni í bekk varðar þá virðumst við Gísli, Eiríkur og Helgi aldrei ætla að kveikja á perunni og erum eins og oft áður að ráðast á háan garðinn með smá vesenisföndri ;) Í fyrramálið þarf ég sem sagt að líma 34 grillpinna með fljótandi lími á grisjukennt efni sem límið lekur í gegnum... en sem sagt...

Hlíðaskólakórinn undirbýr sig fyrir að syngja og leika á jólaböllum skólans og í kirkjuferðinni og við Sigga bætum inn aukaæfingum alls staðar þar sem þeim verður við komið. Við Jólahenríetturnar erum að æfa atriði fyrir hangikjötskvöldverð starfsfólksins á föstudagskvöldið og svo ætlum við nokkur að stjórna fjöldasöng (ég með píanóinu sko ;) ekki með röddinni).

Síðan til að kóróna herlegheitin í vinnunni þá eru sífellt að koma út fréttabréf sem yours truly setur upp og prentar. Þarf reyndar sem betur fer ekki að safna efni í þau líka, þó maður reyni auðvitað stundum að ota sínum tota og troða inn fréttum af eigin árgangi ;)

Þar fyrir utan er baksturinn fyrir Betraból, jólakortin, sósíalhittingar og fleira skemmtilegt sem maður nær bara því miður ekki að einbeita sér almennilega að.

Veit að þetta hljómar eins og tuðfærsla hjá einhverjum alls herjar Jólastressara en vil nú helst trúa því að ég sé ekki stressuð út af jólunum. Þau eru alltaf svo skemmtileg og gaman að undirbúa þau, ég er bara einhvern veginn búin að koma mér í svo mörg verkefni núna. Og samt ekki, kannski þarf maður bara að læra að skipuleggja sig og vera duglegri að sparka sjálfum sér af stað þegar mikið er að gera og maður er latur og slappur.

Æ, stundum þarf maður bara aðeins að tuða svona við sjálfan sig til að fá útrás. Lofa að tuða ekkert næst ;)