Sannfærðist enn betur um það í dag hvað röddin er mikilvægur hluti af starfi kennarans og þá sérstaklega yngri barna kennarans. Það er nefnilega alls ekki svo auðvelt að stjórna háværum barnahópi án þess að geta beitt röddinni almennilega. Var að reyna að ráðskast eitthvað með liðið í síðustu kennslustund í dag þegar flestir voru búnir með þrek og einbeitingu til að vera þægir og það virti mig varla neinn viðlits þar sem það heyrðist varla í mér lengur. Er að velta því fyrir mér hvernig ég eigi að tækla morgundaginn, með gjallarhorni eða með algjörri þögn og táknmáli...