D-bekkurinn (Kennó-saumaklúbburinn minn) var með jólahittinginn sinn í gær. Við vorum samtals 10 sem mættum á Austur Indía fjelagið um níuleytið í gær og sátum þar að snæðingi til hálftólf. Eins og vanalega var mikið skrafað og samkvæmt hefðinni fór pakkaleikurinn svo fram að máltíð lokinni - en við erum vanar að koma allar með einn pakka til að leggja í púkk og svo er dregið.

Maturinn var bragðgóður en alveg svakalega sterkur. Við vissum svo sem að það væri allt í sterkari kantinum þarna, en langaði samt að prófa. Sem betur fer kom þjónninn með nokkrar gúrkujógúrtsósur fyrir okkur til að dempa bragðið, en annars hefði örugglega kviknað í munninum á mér eftir fyrstu bitana. Svo kom okkur svolítið á óvart hvað réttirnir voru "tómlegir", en þó það fylgdu hvít hrísgrjón með þá var ekkert annað meðlæti með kjötinu. Það er reyndar hægt að panta naan-brauð, sósur eða einhver spes hrísgrjón með en grænmeti var hvergi sjáanlegt. Þó staðurinn sé mjög huggulegur og greinilega vandaður þá held ég samt að ég láti þessa heimsókn mína þangað vera þá einu.

Eftir matinn bauð Linda okkur heim til sín og þó ég ætlaði reyndar ekki að stoppa lengi (því planið var að vera svo ofsalega dugleg að jólast hérna heima í dag) þá fórum við ekki fyrr en hálfþrjú - sumar heim en aðrar á djammið. Svo er það bara spurning hvað djammskvísurnar voru lengi að tjútta í bænum ;)