Hún Linda spurði mig eftir síðustu færslu af hverju við Jói værum að læra hollensku og ég viðurkenni að flestum finnst það hljóma svolítið furðulega. Ég byrjaði á svarkommenti til hennar en sá svo að svarið yrði svo langt að það væri kannski betra að tileinka því heila færslu í staðinn ;)

Þannig er mál með vexti að frá árinu 1998 hef ég skrifast á við hollenska stúlku sem ég kynntist í gegnum pennavinaklúbb. Bréfin frá henni urðu mjög fljótt tilefni mikillar gleði þegar ég fann þau fyrir innan bréfalúguna enda er hún Jolanda mín alveg hreint yndisleg! Við segjum stundum að við séum örugglega klónar hvor af annarri, við erum nefnilega svo ótrúlega líkar hvor annarri í háttum að mörgu leyti.

Við hittumst í fyrsta sinn árið 1999 þegar ég var að koma heim frá Frakklandi eftir tæplega ársdvöl sem au pair. Ég átti opinn miða heim og ákvað að nota tækifærið og koma við í Hollandi og heimsækja vinkonu mína. Ég dvaldi hjá henni og fjölskyldu hennar í 4 daga og við náðum svo vel saman að það var eins og við hefðum alltaf þekkst.

Sumarið 2004 kom hún ásamt kærasta sínum í tveggja vikna heimsókn til Íslands. Við Jói sýndum þeim Þingvelli, Bláa Lónið, Suðurlandsundirlendið, hvali, Laugaveginn og ótalmargt fleira. Jeroen, kærasti Jolöndu, bað hennar svo uppi við jökul í Skaftafelli.

Síðastliðið sumar buðu þau okkur í brúðkaupið sitt og við þáðum það auðvitað með þökkum og brugðum okkur til Hollands til að vera með þeim á þessari stóru stund í lífi þeirra.

Okkur Jóa fannst áhugavert að heyra þau tala hollenskuna og skemmtum okkur konunglega við að reyna að skilja hvað þau voru að segja. Málið er nefnilega að það er margt í hollenskunni sem hægt er að skilja ef maður þekkir til dönsku, þýsku, ensku og já...íslensku ;) Svo að okkur datt í hug, því ekki bara að skella okkur á hollenskunámskeið og ná þessu almennilega! Ég er ekki búin að segja Jolöndu frá þessu uppátæki okkar og mig langar svakalega til að við getum komið þeim á óvart næst þegar við hittumst - við erum jú alveg harðákveðin í að hitta þau hjónakornin aftur og vonandi bara sem fyrst.

Og þannig var nú það :)

Það er nóg að gera í tungumálanáminu um þessar mundir. Á mánudögum spreytum við Jói okkur á hollenskunni hjá málaskólanum Mími. Á fimmtudögum er það svo táknmálsnámskeiðið í Hlíðaskóla. Í dag vorum við að æfa okkur á próformunum sem mér finnst einmitt mjög spennandi.

Svo komst ég nú reyndar að því í gær að ég er ekki að læra öll réttu tungumálin - hefði víst átt að velja líka pólskuna hjá Mími... ;)