Nú líður senn að því að Íslendingar spenni upp stirðar svaladyrnar og andi að sér fersku vorloftinu. Alvopnaðir töngum og kartöflusalati gægjast þeir spenntir undir ábreiður og vekja grillin gætilega af löngum vetrarsvefni. Grillin rymja, mistilbúin að takast á við strembið álagið sem fylgir sumarvertíðinni. Karlmenn sem engan áhuga sýna á eldamennsku meirihluta ársins draga nú fram grillsvuntuna og bíða í löngum röðum við kjötborðin meðan bjórinn bíður í kælinum. Lömbin í haganum hoppa skelfd í felur og reyna að vekja athygli landsmanna á úrbeinuðum svínahnökkum.

Stoltir Frónbúar skilja vel ásókn útlendinga til eyjunnar vænu, enda ekkert annað land í heimi jafnstórkostlegt og Ísland. Sjálfir eru þeir hins vegar á leiðinni til Krítar, Kúbu eða Kanaríeyja. Það er nefnilega svo asskoti dýrt að ferðast innanlands.

Frostbitnar fjölskyldur í dúnúlpum standa í biðröð í ísbúðinni því á sumrin kaupir fólk sér að sjálfsögðu ís. Hvort sem hitastigið er fyrir ofan eða neðan frostmark.

Gleðilegt sumar! :)

Klúbburinn stóð fyrir sniðugum leik í brúðkaupinu okkar síðastliðið sumar. Sex veislugestir tóku þátt í leiknum og hver og einn þeirra vann "skemmtileg verðlaun", þ.e.a.s. að gera eitthvað fyrir okkur Jóa ;)

Í dag tók einn þátttakandinn sig til og varð fyrstur til að efna skuldbindinguna sem vinir mínir festu honum.

Við Jói brugðum okkur á Þingvelli til að komast aðeins út úr húsi og kíkja hvort sumarið væri farið að láta á sér kræla í nágrenni höfuðborgarsvæðisins. Þegar við komum aftur heim um sexleytið hékk poki á hurðarhúninum á íbúðinni. Við urðum frekar ráðvillt og hissa þegar við opnuðum pokann og sáum að í honum var vænt páskaegg.

Í flýti teygði ég mig í meðfylgjandi miða og las. Þetta reyndist vera miðinn hans Bigga sem skikkaður hafði verið til að kaupa handa okkur páskaegg um páskana. Á miðann hafði verið skrifað "Betra er seint en aldrei".

Það lítur því út fyrir að komin sé áskorun á nammibindindið sem ég hef verið svo stolt af að ná að halda síðan í janúar... ;)