Við Sigrún ætlum að skella okkur í leikhús þann 6. október til að sjá Sitji Guðs englar. Ég hlakka mikið til enda voru bækurnar sem leikritið er byggt á í miklu uppáhaldi hjá mér þegar ég var yngri.

Miðana þarf ég svo að sækja núna fyrir föstudaginn og til að vera viss um að það gleymist ekki þá bað ég Jóa að skutla mér í leikhúsið í dag til að sæka miðana. Hann beið samviskusamlega úti í bíl meðan ég stökk inn til að sækja miðana.

Ég kom í anddyrið og sagði manninum í afgreiðslunni að ég væri komin til að sækja tvo miða sem ég ætti frátekna á Sitji Guðs englar þann 6. október. Hann fékk kennitöluna mína og byrjaði að leita. Eitthvað gekk leitin samt erfiðlega og hann spurði mig hvort ég hefði ekki örugglega sagt "miða á Viltu finna milljón". Nei nei, sagði ég, miðarnir eru á Sitji Guðs englar. Enn jókst áhyggjusvipurinn á piltinum og hann sagðist ekki alveg kannast við nafnið á sýningunni.

Á sama augnabliki varð mér litið á merkið neðst á horni gjafakortsins sem ég var með í höndunum og ég velti því fyrir mér í skyndi hvort ég ætti að hlaupa út eða láta mig síga á einhvern undraverðan hátt í gegnum gólfið.

"Æ, afsakaðu," stamaði ég vandræðalega út úr mér áður en ég hrökklaðist út aftur. "Ég er víst á vitlausum stað."

Ég komst sem sagt að því í dag að maður græðir lítið á því að fara í Borgarleikhúsið til að sækja miða á leiksýningu sem sýnd er í Þjóðleikhúsinu...

Prófum aftur á morgun.