Í hvert skipti sem ég stend kófsveitt við kassa í Bónus að reyna að koma vörunum mínum ofan í poka áður en vörur næsta viðskiptavinar blandast saman við þær, verður mér hugsað til stórmarkaðarferða minna í Frakklandi þegar ég var au-pair.

Ég sá mjög oft um að versla í matinn fyrir frönsku fjölskylduna mína og var með sérstakt kreditkort á vegum húsmóðurinnar. Ég verslaði alltaf í Carrefour, sem er stór og mikil verslunarkeðja.

Það var sko ekki stressinu fyrir að fara á kössunum þar. Þó ég bölvaði pínulitlu skjráfpokunum sem í boði voru yfirleitt í sand og ösku, þá var yndislegt að fá nægan tíma til að setja í poka og þurfa ekki að eiga á hættu illt augnaráð eða ónýtar vörur í hrúgu. Þar beið starfsfólkið á kassanum nefnilega með að afgreiða næsta mann þar til maður var búinn að setja í sína poka.

Ég viðurkenni nú alveg að raðirnar urðu stundum langdregnar og það var ekki alltaf gaman að bíða eftir að það kæmi að manni, en þegar röðin var komin að undirritaðri þá kunni ég sko vel að meta þessa hefð :)